کتاب «هنر و آنارشی» پژوهشی است درباب نسبت های میان هنر و آنارشیسم که می کوشد این پیوند را در تاریخ هنر و سیاست دنبال کند. پرسش محوری نویسنده این است که چرا جنبش آنارشیستی، هنر را ساحتی به غایت ارزشمند می داند و بر آن است تا این پرسش را با بررسی مفهوم فردیت به مثابه ی وجه مشترک این دو پاسخ گوید. تو گویی آزادی خلاق همان عنصری است که هنر را به آنارشی پیوند می زند. انتلیف با مرور هنر اروپایی و امریکایی از کمون پاریس تا جنگ جهانی دوم، تلاش می کند تا از این زاویه تعامل هنرمندان آنارشیست را با موضوعاتی چون آزادی، خشونت، فمینیسم و ... بررسی کند.