تاب نقدی مدرن بر مدرنیته، هانا آرنت و بستر فلسفی سیاست تلاشی است تا از خلال اندیشه های هانا آرنت به نقدی بر مبانی مدرنیته پرداخته شود. نویسنده در مقدمه و فصل اول به خوبی برای بحث پیرامون اندیشه های آرنت زمینه سازی می کند. سوال نویسنده این است که آزادی در اندیشه ی آلمانی اساسا به صورتی تاریخی چگونه فهمیده شده است؟ پاسخ به این سوال می تواند زمینه ی بسیار مناسبی برای فهم اندیشه ی فلسفی آرنت باشد. در واقع، در اندیشه ی آلمانی همواره تقابل بین آزادی های فردی و دولت و قانون و تعیین حدود برای آن برای اندیشمندان آلمانی مهم بوده است. با برآمدن مکتب فرانکفورت و مشخصا کتاب دیالکتیک روشنگری اثر آدرنو و هورکهایمر برای نخستین بار کلیت به مثابه امری همگون ساز در محور انتقاد قرار گرفت و مسئول بسیاری از فجایع معاصر بر شمرده شد. این طرز تلقی را می توان در اندیشه ی آرنت نیز ردیابی کرد ولی هانا آرنت بر خلاف نویسندگان دیالکتیک روشنگری تلاش نکرد تا کل پروژه ی مدرنیته را شکست خورده اعلام کند. وی همواره به حدود اندیشه ی مدرن وفادار ماند.
در فصل بعدی مسئله ی آیشمن مورد بررسی قرار می گیرد. قضیه ی آیشمن و اعدام وی برای آرنت اساسی و تعیین کننده بود. وی به عنوان خبرنگار به فلسطین اشغالی رفت تا بتواند گزارش هایی را درباره ی آیشمن بنویسد. وی به دنبال پاسخی برای این پرسش بود که آیشمن چگونه توانست این جنایت ها را مرتکب شود و به باور وی یافتن پاسخ برای این سوال می توانست مفهوم اخلاق را مشخص کند. وی در پایان سفرش به این نتیجه رسید که آیشمن یک هیولا و یا موجودی اهریمنی، آن گونه که تمام رسانه ها تلاش می کردند تا نشان دهند، نبوده بلکه موجودی است که توانایی تصمیم گرفتن و اندیشیدن را از دست داده است. وی در پرتوی این اتفاق تلاش کرد تا به دو مفهوم بنیادین یعنی اندیشه و یا نظر و کار و یا کنش بپردازد و کتاب وضع بشر وی در واقع گزارش فیلسوفانه ی این تلاش آرنت است.