فاصله بین نمره یک و پنج به یک کتاب به راحتی با تغییر اسم کتاب می‌تونه محقق بشه. مثلاً اگر اسم این کتاب این بود «در ستایش سرمایه‌داری» حتما نمره پنج می‌گرفت. 
هدف من از خوندن این کتاب، آشنایی بهتر با این مکاتب بود. البته تا حدی حاصل شد ولی می‌تونست خیلی بهتر باشه. نویسنده نمونه تمام و کمال «انسانی با استانداردهای دوگانه» هستش. به‌طور مشخص نویسنده تقریبا مدل ذهنی ثابتی  حتی از جامعه مطلوب ندارد و دائما در تلاش برای تقدیس سرمایه‌داری هستش. 
در بخش اول و دوم کتاب (کمونیسم و فاشیسم) دائما به نقش ویرانگر این دو در ساختارها و تعاملات جهانی می‌کنه ولی وقتی به فصل سه (کاپیتالیسم) می‌رسه مطلقا اشاره ای به اثرات مخرب سیاست‌های ایالات متحده و نقش اون در جنگ سرد نمی‌کنه. 
فصل آخر هم به نوع خاصی از سوسیالیسم پرداخته میشه که با خوانش رایج از سوسیالیسم تفاوت قابل‌توجهی داره.

به طور خلاصه در همه عمرم نویسنده‌ای تا این حد مغرض ندیده بودم.