به زمین و آسمان  مشکوکم به زن بودنم مشکوکم و به انسانیت و تمام دنیا مشکوکم..شاید روزی که سهراب سپهری به آمار زمین مشکوک بود 
نمی دانست روزی در پس تاریخ در اتاقی نیمه روشن تمام واژه های دلتنگی ام را روی کاغذ بیاورم و فریاد بزنم

به زنده بودنم مشکوکم