شاعری که طی سال ها دوست ما شده بود و هر روز شعر می نوشت.در هنگام بیماری به دیدار ما می آمد.برای ما گل سرخ و دارو می آورد.وقتی شنیدیم سکته کرده است به بیمارستان رفتیم.من و نقطه،دو نقطه،ویرگول سوار آسانسور شدیم.در آسانسور مردم مارا با وحشت نگاه می‌کردند...