کتاب مصور حاضر، داستانی تخیلی است که با زبانی ساده و روان برای گروه های سنی (ب) و (ج) نگاشته شده است. در این داستان «پویا» و «مانا» در سایه درختی کنار ده دراز کشیده بودند و حرف می زدند. «پویا» تند و شادمانه حرف می زد، «مانا»، آرام و خواب آلود. آن ها درباره همه چیزهایی که دوست داشتند حرف می زدند؛ درباره کبوترها، کوه ها، دشت ها، گله ها، تفنگ بادی، شکار و خوراک. «مانا» از آرزوهایش می گفت و «پویا» از زندگی اش حرف می زد.