به نام او

«راز ماندگاری ایران» را بلافاصله بعد از «معنی زندگی» مطالعه کردم تا این دو مجموعه مقاله یا جستار را از دکتر حسن انوری خوانده باشم. به نظرم جستارهای این کتاب از جهت کیفیت بهتر از جستارهای «معنی زندگی» بود و اگر وقت خواندن هر دو را ندارید. «راز ماندگاری ایران» را تهیه کنید و بخوانید.

از جهت کمیت هم نوشته‌های این کتاب از آن دیگری مفصل‌تر است. این کتاب هم مانند آن یکی ده جستار دارد و تمامی آن هم درباره ادبیات هم شعر و هم نثر است و بیشترینه آن به معرفی شخصیتهای فرهنگی می‌پردازد. سه تای اول به‌ترتیب درباره فردوسی، سعدی و صائب است و مقدمه‌هایی است که دکتر انوری بر کلیات یا گزیده‌های اشعار این شاعران نوشته و پیش از این چاپ شده. که انصافا هر سه خواندنی است و به کار جوانانی که تازه می‌خواهند با ادبیات فارسی آشنا شود می‌آید. چهارمین جستار درباره داستانی از کتاب «اخوان الصفا» است. که آن هم خوب است. سه تای بعدی معرفی استاد از سه چهره ادبی و فرهنگی معاصر است؛ استاد بدیع‌الزمان فروزان‌فر ، دکتر حسین خطیبی و حاج محمد نخجوانی. که باز هم این جستارها دربردارنده مطالب خواندنی بسیاری است بخصوص تک‌نگاری ایشان از مرحوم فروزان‌فر یکی از بهترین نوشته‌هایی است که درباره این استاد بزرگ نوشته شده. جستار بعدی که نام کتاب هم از آن گرفته شده «راز ماندگاری ایران» است که باز هم جزو نوشته‌های خوب کتاب است و بر هر ایرانی فرض است که آن را بخواند و مطالب آن را بداند. و  اما آخرین نوشته که ای کاش اصلا منتشر نمی‌شد دربردارنده دو قطعه ادبی است که استاد انوری در مقدمه اشاره می‌کند که آن را در سالهای جوانی نوشته و از بس ضعیف و بی‌ربط به مطالب است که دور از شان این استاد بزرگوار است.

باری این کتاب را حتما به همه دوست‌داران ایران و زبان و ادبیات فارسی توصیه می‌کنم.