داستان مردی به اسم جعفر ابراهیم الراوی از زبان خودش وقتی که سالخورده و فقیر شده و همه ی فقر و فلاکتش به خاطر تصمیمات شاید غلط خودش هست که همچنان از اونها پشیمون که نیست حتی شاید هنوز در موقعیت هایی مشابه همون تصمیمات رو بگیره. خیلی جاها دیدم در مورد این کتاب از تقابل سنت و مدرنیته در مصر حرف زدن که به نظر من با این که چنین چیزی توی کتاب هست ولی اینقدری که روش مانور داده شده پررنگ نیست. و موضوع دیگه در مورد ترجمه اسم کتاب هست که به نظر از اسم ترجمه انگلیسی انتخاب شده و نه اصل کتاب که عربی هست و به نظر من اسم عربی خیلی قشنگ تر و مناسب تر بود و ضمن اینکه نویسنده بهتر میدونه اسم کتاب رو چی بذاره :))) 
در مجموع کتابی بود که خواننده رو با خودش همراه میکرد. از زیاده گویی اجتناب کرده بود و تقریبا هیچ جای پیدا نشد که از کش اومدن یک بحث یا
 موضوعی خسته بشم.