شاید وقتی خورشید، دریا، ویلاهای سپید و نخلستان های سرسبز این جا را دید، تصمیم گرفت در این شهر بماند. آن چه مسلم است این است که او از آن دورها، از آن سوی کوه ها و دریاها آمده بود. به محض دیدنش می فهمیدیم که اهل این جا نیست و سرزمین های بسیاری را دیده است. چشمانی سیاه و درخشان، پوستی به رنگ مس، قدم هایی آرام، سبک و کمی کج داشت و رفتاری موقر و مطمئن که در هیچ کودکی به سن و سال او سراغ نداشتیم، او دوست داشت سوالاتی بپرسد که شبیه معما بود...
درست زمانی که باید و هنگامی که کسی انتظارش را نداشت... .