یکی از مهم ترین و سرنوشت سازترین رویدادهای فرهنگ جهانی، جنبش روشن نگری است که در قرن هجدهم در اروپا آغاز شد. این جنبش در مبارزه بر ضد استبداد، جهالت، خرافات، جزمیت و یکسونگری مذهبی، ایده آل ها و اندیشه هایی از قبیل ایمان به خود، آزادی مذهب، اندیشه و بیان و ارج نهادن بر آگاهی علمی و تفکر انتقادی را تدوین کرد که پایه های جوامع پیشرفتۀ  صنعتی و دموکراتیک هنوز بر آن ها استوار است. یکی از دستاوردهای مهم روشن نگری، دموکراسی است که خود محصول تفکر انتقادی است. این امر مسلم است که نقد و تفکر انتقادی نیز اساس نظام معرفتی روشنفکر را تشکیل می دهد و روشنفکر در نقد جامعۀ  خویش باید تجربۀ  روشن نگری اروپا را بشناسد و از دستاوردها و شکست های پیرامونی آن درس بگیرد. کتاب حاضر پژوهشی است دربارۀ  گرایش ها، اندیشه ها و نظریات گوناگونی که به عنوان برنامۀ  روشن گری شناخته می شود. نویسنده با بررسی و ارزیابی پژوهش های مدرن و جدید، تصویری دیگر از این جنبش متنوع و چندجانبه عرضه می کند.