هشت بهشت آخرین مثنوی از خمسه امیر خسرو دهلوی (651-725ق)است که شاعر آن را به تقلید از هفت پیکر نظامی سرود.بسیاری از شاعران شبه قاره به تقلید از هشت بهشت آثاری را خلق کردند.امیر خسرو جز در شکل بندی و نو آوری در انتخاب افسانه های درون داستانی،در زبان و بیان خود نیز ابتکاراتی به خرج داده است.داستان های هشت بهشت اغلب ابتکاری و شیرین است که عناصر داستان های هندی را در خود داد.امیر خسرو در داستان های هشت بهشت،با توجه به شرایط سخت زندگی مردم شبه قاره،به انسان و قدرتش در برابر کشاکش زندگی تاکید بسیار دارد.داستان های هشت بهشت به داستان کوتاه نزدیک است و امیر خسرو در داستان هایش عناصر اصلی داستان کوتاه را رعایت کرده است از جمله اختصار در توصیف،ایجاز،آوردن افراد و اشیا به منظور تکمیل چهار چوب داستان.