کتاب حاضر که با مجادله ای درباره ی مسئله ی معنا میان آلیس و هامپتی داپتی در داستان لوییز کرول آغاز می شود،به استدلال هایی می پردازد که پسا ساختارگرایان به مدد آن ها نظریه های سنتی درباره ی زبان و فرهنگ را به چالش می کشند.کاترین بلزی در کنار بحث در مورد چهره های شناخته شده ای همچون مثال های مناسبی از ادبیات، هنر، فیلم و فرهنگ عامه را با شکسپیر و تونی موریسن ترکیب می کند تا تبیینی پساساختارگرایانه از معنای انسان بودن ارائه دهد.