معرفی کتاب From Scientific Psychology to the Study of Persons: A Psychologist’s Memoir اثر Jack Martin

From Scientific Psychology to the Study of Persons: A Psychologist’s Memoir

From Scientific Psychology to the Study of Persons: A Psychologist’s Memoir

5.0
1 نفر |
1 یادداشت

با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.

در حال خواندن

0

خوانده‌ام

1

خواهم خواند

0

ناشر
Routledge
شابک
9780367552947
تعداد صفحات
120
تاریخ انتشار
_

توضیحات

        

This is a critical, personalized approach to reframing the discipline of psychology through a singular narrative in the form of a memoir written by a successful research psychologist.

In this book we follow Martin’s unique career, which has allowed him to understand and adopt different perspectives and ways of approaching psychology, from working in applied areas like educational and counseling psychology to more specialized areas like theory and history of psychology. His journey through and within the field describes his movement away from scientifically based psychology, which views teachings and interventions to be primarily underwritten by hard scientific evidence. Martin exposes the flaws in this approach and highlights the importance of focusing on the study of persons in their life contexts over the use of aggregated group results to ensure that the discipline survives and flourishes.

This is an impactful and universally applicable book with valuable insights for students and scholars of psychology today, particularly those studying history of psychology, theoretical psychology, and philosophical psychology.

      

لیست‌های مرتبط به From Scientific Psychology to the Study of Persons: A Psychologist’s Memoir

A New Narrative for Psychologyمقدمه ای فلسفی بر علوم شناختیانسان کژگونه: چگونگی پیدایش سوادآموختگی، صنعت، ثروت، و دمکراسی در جوامع غربی

روان‌شناسی از منظری متفاوت

15 کتاب

مثل خیلی‌ها، منم روان‌شناسی رو دوست دارم، ولی به‌عنوان کسی که روان‌شناسی خونده، چندان با بسیاری از کتب به‌اصطلاح «روان‌شناسی» احساس راحتی نمی‌کنم. فکر نمی‌کنم خیلی از بخش‌های زیبا و مهم این رشته رو بشه توی این کتاب‌ها پیدا کرد و البته که بخشی از این مسئله هم به این برمی‌گرده که به نظرم کلاً منبع فارسی جدی و به‌روز توی این حوزه کمیابه. حالا توی این لیست سعی می‌کنم کتاب‌هایی رو بذارم که به نظرم به فهم دقیق‌تر رشته‌ی روان‌شناسی کمک می‌کنن. این توضیح رو هم بدم که فکر می‌کنم روان‌شناسی رو به بهترین شکل می‌شه در کنار یه حوزه‌ی دیگه فهمید که برای من اون حوزه فلسفه‌ست. نتیجتاً شاید در نگاه اول یه سری از کتاب‌های این لیست متعلّق به دسته‌بندی‌هایی غیر از روان‌شناسی باشن، ولی سعی می‌کنم توضیح بدم که چرا فکر می‌کنم اون کتاب خاص به فهم ما از روان‌شناسی کمک می‌کنه. خوشحال می‌شم بازخوردها و نظراتتون رو بدونم. :)

1

یادداشت‌ها

          چقدر این کتاب برایم دلنشین بود، چقدر می‌توانستم با آن همذات‌پنداری کنم و چقدر لذت بردم از روایتی که در عین آنکه به مسئله‌ای عمومی می‌پردازد، عمیقاً شخصی نیز بود.
جک مارتین، استاد بازنشسته‌ی روان‌شناسی در دانشگاه سایمون فریزر، در این کتاب سفر پُرپیچ‌وخمی را که در زندگی حرفه‌ای‌اش داشته، بازگو می‌کند و از تغییر موضع شگفت‌انگیز و از نظر من به‌جای خود می‌گوید: تغییر از رفتارگرایی کم‌وبیش خشک به یکی از مدافعین رویکردهای روایی در روان‌شناسی.
جک مارتین در اواخر دهه‌ی ۱۹۶۰ دانشجوی روان‌شناسی شد؛ یعنی زمانی که رفتارگرایی، حداقل در حوزه‌هایی، همچنان رویکرد کم‌وبیش غالب در روان‌شناسی بود و او هم تا آن‌جا رفتارگرا شد که رساله‌ی تحصیلات تکمیلی‌اش را در پاسخ به همان نقدی نوشت که از آن عموماً به منزله‌ی میخ آخر بر تابوت رفتارگرایی یاد می‌شود: نقد چامسکی بر اسکینر مبنی‌بر اینکه رفتارگرایی نمی‌تواند یادگیری زبان را در انسان توضیح دهد. آنچه جک مارتین در رساله‌اش کوشید انجام دهد، این بود که یادگیری زبان را در چارچوبی تماماً اسکینری توضیح دهد و راستش حدس می‌زنم که تصور چنین چیزی برای بسیاری از دانشجویان امروزی روان‌شناسی اساساً ناممکن باشد. اما در هر حال، همین ماجرا نشان می‌دهد که تعهد رفتارگرایانه و به زعم خودش ”علمی“ جک مارتین، تا چه حد قوی بوده است.
با این حال، همان‌طور که روان‌شناسی هم رفتارگرایی را یک‌شبه کنار نگذاشت، جک مارتین هم به‌تدریج از آن فاصله گرفت. لحظه‌ی سرنوشت‌ساز اما در سال ۱۹۸۵ اتفاق افتاد که او مشغول انجام پژوهشی درباره‌ی سازوکار اثرگذاری روان‌درمانی شد. هرچند خود این پژوهش هم بر مبانی‌ای رفتارگرایانه متکی بود، باعث شد که تردیدهایی درباره‌ی منطق پژوهشی رشته‌ی روان‌شناسی در ذهن جک مارتین شکل بگیرد که، به واسطه‌ی کنجکاوی و همفکری‌ها، رفته‌رفته او را به این نتیجه‌ی از نظر من خلاقانه رساند که روان‌شناسی باید شخص را، در کلیتش، موضوع مورد مطالعه‌ی خود قرار دهد؛ بی‌آنکه بکوشد آن را به اجزایی فروبکاهد. اهمیت شخص به مثابه‌ی یک کل در این است که، همان‌طور که از این فراز هم مشخص است، می‌تواند ویژگی‌هایی را در نظر بگیرد که عموماً از آن‌ها غفلت شده است؛ ویژگی‌هایی همچون فهم اخلاقیِ ارزش‌ها و تأثیرپذیری از زمینه‌های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی. احتمالاً بسیاری خواهد گفت که این هدف یا در همین رشته‌ی روان‌شناسی موجود محقق شده/می‌شود یا اینکه آنقدر هدف سترگی است که اساساً از نظر علمی قابل حصول نیست. شخصاً تصور نمی‌کنم که روان‌شناسی موجود بتواند به چنین مسئله‌ای پاسخ دهد و می‌پذیرم که شاید این هدف هم هیچ‌گاه محقق نشود، اما آنچه در این‌جا برایم اهمیت دارد، چارچوب پیشنهادی جک مارتین است که نوعی روایت‌پژوهی است: روایتی از زندگی‌نامه‌ی فرد.
به نظرم اگر بخواهم به همین ایده‌ی روایی تماماً وفادار باشم، باید به همین شرح کلی قناعت کنم تا روایت زندگی‌نامه‌ای جک مارتین را از زبان خودش بشنوید. اما در هر صورت، نفس اندیشیدن به این روش‌شناسی متفاوت پیشنهادی را ارزشمند می‌دانم، چراکه 
مهم‌ترین کاری که ما روان‌شناسان می‌توانیم انجام دهیم، این است که بپرهیزیم از اینکه در مقام پژوهشگر و متخصصین حرفه‌ای، قِسمی انزواطلبی هستی‌شناسانه را وارد کار خود کنیم. به‌طور مشخص، باید گوش‌به‌زنگ باشیم که بیش‌ازحد بر روش‌شناسی‌ای متکی نشویم که می‌تواند ما را از خودمان بیگانه سازد (صفحه‌ی ۱۰۰).
        

0