اولین کتابی بود که از برتراند راسل فیلسوف انگلیسی می‌خواندم. کتاب به جدال‌هایی که علم و دین در زمینه‌های مختلف در طول زمان در غرب با هم داشته‌اند می‌پردازد مثل انقلاب کوپرنيکی، فرگشت، پزشکی و غیره.

کتاب در فصل اول به تفاوت بینش علمی با بینش دینی می‌پردازد. بینش علمی بر مشاهده استوار است و موقتی است و اصول کلی نتیجه نهایی استدلال هستند. بینش دینی بر متون و احکام مرجع که تردیدناپذیر فرض شده‌اند استوار است و مطلق و ابدی است و اصول کلی آغاز استدلال است. در فصل‌های بعدی هم به جدال‌های علم و دین می‌پردازد.

کتاب مفیدی بود و علاقه‌مند شدم آثار دیگر برتراند راسل را هم بخوانم.