محمد سهرابی، ویژگی بیانی و عناصر زبانی خاص و منحصربه فردی دارد.

معرفت، حکمت، رویکرد اجتماعی و عشق از مشخصه هایی شعری اوست.

اشعار سهرابی واجد کشف های شاعرانه و مضمون پردازی های بدیعی است.

و محمدعلی مجاهدی (پروانه) درباره او میگوید که «سهرابی، به معنای واقعی قلندرانه شعر می گوید».

«ابر و باده»، «تخته مشق»، «تیره سحر»، «به همین کالی»، «سایه صدا»، «آواز لال» و «نسخه نسیان» مجموعه اشعار اوست.
این کتاب شامل۴۰ غزل آزاد با مضامین پند و اندرز، حکمت، عاشقانه و اجتماعی است که چاپ اول آن در سال ۹۱ منتشر شد.