«الکساندر» حتی در چهارسالگی می دانست که انسانی نفرین شده است؛ او به هر موجود زنده ای دست می زد، از بین می رفت و به فاصلة چند ثانیه متلاشی می شد. غیر از مادرش «المپیاس» و رزم آرا «پارمنیون»، هیچ کس نمی توانست به او نزدیک شود. دلیل آن وجود روح آشوب، شیطانی نامیرا بود که در هنگام تولد با او درآمیخته بود. «درای کور»، زنی شفاگر، همراه «ارسطو»ی جادوگر هرچه سعی در جلوگیری از تولد این پسر کردند موثر واقع نشد و او به دنیا آمد. اما آنها دست از تلاش برنمی داشتند تا شاید بتوانند روح آشوب درون الکساندر را شکست دهند و امیدوار بودند بتوانند به او کمک کنند تا به جای زجر و عذاب برای تمام دنیا، روح انسانی اش را به دست آورد. این داستان تخیلی از زبان سوم شخص روایت گردیده است.