نیمه شب پانزدهم خرداد ۱۳۴۲ به غیر از حاج آقا روح الله که حوالی ساعت دو و نیم داشت برای نماز شب آماده میشد، همه در خواب بودند. آقا احساس کرد اتفاقی در حال رخ دادن است. گوشهایش را تیز کرد و با سر و صدایی که شنید، حدس هایی زد. رفت کنار خانم نشست و به آرامی بیدارش کرد و گفت: «آمده اند مرا بگیرند ناراحت نباش خواب از سر خانم پرید. در سکوت محض به چشمهای شوهرش خیره شد. آقا ادامه داد: «هیچ صدایی در نیاید. بقیه را بیدار کن و سفارش کن که آرام باشند
از آرامش ،آقا خانم هم آرام گرفت.