در دهه‌ی ۱۹۳۰، به رغم سقوط بازار سهام و رکود اقتصادی پس از آن، پاریس همچنان ریخت‌وپاش می‌کرد. حتی در اواخر این دهه که طبل جنگ در سراسر اروپا به غرش درآمد، اشراف و تازه‌به‌دوران‌رسیده‌ها به سرمستی‌های خود در مونپارناس و مونمارتر در دو سوی رود سِن ادامه می‌دادند. پاریس همچنان جاذبه‌ی جادویی‌اش را برای هنرمندان و مسافران حفظ کرده بود. موسیقی جاز در شب‌های پاریس طنین می‌انداخت، سوررئالیسم اوج می‌گرفت، مد و طراحی لباس پوست می‌انداخت، جیمز جویس با بیداری فینیگان‌ها ادبیات مدرن را دوباره تعریف می‌کرد و جوزفین بِیکر همچنان محبوبیت داشت. در سالن‌ها و گالری‌ها و کافه‌ها، هِنری میلر، هلنا روبینشتاین، آنائیس نین، کوکو شانل، سالوادور دالی، اِلسا اسکیاپارِلّی، تی. اس. الیوت و کاترین ان. پورتر به مهاجران پرآوازه‌ی دهه‌ی قبل می‌پیوستند، به کسانی مانند گرترود استاین، سیلویا بیچ، پابلو پیکاسو، جِینت فلانر و مَن رِی.

کتاب سال‌های افول داستان پاریس‌نشینان است و پاریس، روایتی خوشخوان از رویدادهایی که به انقلاب هنری آن دوره خوراک رساندند و به سقوط پاریس و اشغال آن به دست نازی‌ها در سال ۱۹۴۰ در جنگ جهانی دوم ختم شدند.