به نظرم کتاب اولش جذاب و مرموز شروع می شه و خواننده رو به خود جلب میکنه؛ اما با پیشروی تو صفحات کتاب تمرکز نویسنده روی جزئیات تاریخی هنری ادبی و موسیقایی اون دوران افراطی میشه و از جذابیت اولیه کتاب کم  شده و خسته کننده می شه. چون خیلیا آشنایی قبلی با تاریخ ایتالیا ندارن، ممکنه با اشارات پیچیده و تخصصی به مسائل تاریخی و هنری اون دوره دچار سردرگمی می‌شن و احساس می‌کنن که این جزئیات از درک و علاقشون فراتره! این مسئله باعث میشه که کتاب برای این دسته جذاب نباشد و نتونن تا آخر کتاب باهاش همراه بشن!
        

          "شعله مرموز ملکه لوآنا، کتابی درباره‌ی کتاب‌ها"
یامبوی ۵٩ ساله که شغلش فروش کتاب‌های عتیقه است، براثر سکته مغزی حافظه اپیزودیک خود را از دست می‌دهد. او می‌تواند هر آنچه را که تا به حال خوانده‌است به خاطر بیاورد، اما خانواده، خاطرات گذشته یا حتی نام خود را به یاد نمی‌آورد. یامبو تصمیم می‌گیرد به سولارا، خانه دوران کودکی‌اش، برود تا ببیند آیا می‌تواند گذشته از دست رفته‌اش را دوباره کشف کند. کتاب به سه بخش "حادثه"، "حافظه کاغذی" و "بازگشت قهرمانان" تقسیم می‌شود. از آنجایی که بخش اعظمی از روایت، به پرسه‌زدن بین روزنامه‌ها، کتاب‌ها، مجلات، کمیک‌ها و... می‌گذرد و داستان به‌کندی پیش می‌رود، ممکن است که خسته‌کننده شده و بعضی جاهارا چند صفحه‌ای جلو بروید، اما اگر صبوری کنید، لذت عیش سفر به دنیای کتاب‌ها و داستان‌ها و مزه مزه کردنِ طعم کلمات را خواهید چشید.