آدم چطور باید نقشش را در بزرگ ترین قصه ی تاریخ تعریف کند؟ به این خاطر می پرسم که خودم می خواهم چنین قصه ای بگویم.من زویی بوتین پری هستم؛یکی از مهاجران به سیاره ای تازه و مرگبار،شمایلی مقدس برای یک نژاد از بیگانگان فضایی،بازیگر،(و مهره ای)کوچک در یک شطرنج میان ستاره ای برای نجات بشر یا دیدن سقوط و انقراضش.من شاهد شکل گیری تاریخم.دوست کسانی هستم،دختر کسی هستم.انسانم.هفده ساله ام.همه ی آدمهای زمین قصه ای را که من در آن بودم را می دانند،اما قصهی من را نمی دانند؛نمی دانند چطور آن کارها را کردم،چطور مجبور شدم که آن کارها را بکنم؛نه فقط اینکه زنده بمانم،بلکه زمینی ها را هم زنده نگه دارم.همه ی شما را.حالا می خواهم برایتان تعریف کنم؛نمی خواهم قصه ی سر راست بگویم،می خواهم حقیقت را بگویم،تمام حقیقت را بگویم،می خواهم شما هم حس کنید که من چه حسی داشتم؛شادی و وحشت و دودلی،ترس و حیرت،درماندگی و امید.می خواهم بگویم که چه اتفاقی افتاد که ما برای فرار از اسارت به زمین آمدیم و زمین را از اسارت نجات دادیم.همه ی اینها را از چشم خودم می گویم.قصه اش را می دانید؛اما همه چیزش را نمی دانید.