کتاب «کنفوسیوس» اثر «کارل یاسپرس»، به بررسی فلسفی زندگی، آموزه‌ها و میراث پایدار کنفوسیوس می‌پردازد. یاسپرس، فیلسوف اگزیستانسیالیست آلمانی، کنفوسیوس را نه‌تنها به‌عنوان یک شخصیت تاریخی، بلکه به‌عنوان نمادی از استدلال اخلاقی و اخلاقیات بررسی می‌کند. او در این اثر به تلاش کنفوسیوس برای ایجاد نظم در جامعه‌ای آشفته می‌پردازد؛ جامعه‌ای که در دوران افول سلسله ژو با بی‌ثباتی و انحطاط اخلاقی مواجه بود.
کنفوسیوس با تأکید بر «رن» (بشردوستی)، اهمیت همدلی، مهربانی و احترام در روابط انسانی را برجسته می‌کرد. او بر این باور بود که افراد با فضیلت می‌توانند جامعه را به سمت هماهنگی هدایت کنند. یاسپرس همچنین به مفهوم «لی» (آیین و مناسک) پرداخته است که در دیدگاه کنفوسیوس نه‌تنها مراسمی رسمی، بلکه ابزاری برای پرورش شخصیت و تقویت انسجام اجتماعی به‌شمار می‌رفت.
یکی دیگر از ایده‌های کلیدی بررسی‌شده در این کتاب، مفهوم «جونزی» (فرد نجیب) است؛ الگویی اخلاقی که درستکاری، خرد و خویشتن‌داری را تجسم می‌بخشد و در تقابل با «شیائورن» (فرد کوچک‌منش) قرار دارد. یاسپرس همچنین به روش آموزشی گفت‌وگویی کنفوسیوس اشاره دارد که از طریق تعاملات و بحث‌های سازنده، شاگردان را به تفکر انتقادی هدایت می‌کرد.
در نهایت، یاسپرس کنفوسیوس را به‌عنوان شخصیتی جهانی معرفی می‌کند که آموزه‌های او همچنان الهام‌بخش فضیلت فردی و هماهنگی اجتماعی در جوامع مختلف است. این کتاب جایگاه کنفوسیوس را در تاریخ فلسفه جهانی برجسته می‌کند.