در اتاقم می­نوشیدم و هالی کنارم بود. موسیقی گوش می­­دادیم و او
ترانه­ها را زمزمه می­کرد و در رویای آزادی خود بودیم، دست همدیگر
را می­گرفتیم. همدیگر را کشف می­کردیم و نمی­دانستیم آیا می­توان
اسم آن را عشق گذاشت یا نه.
می­خواندیم، می­خوردیم و بیشتر و بیشتر و عمیق­تر همدیگر را
می­شناختیم، به دنبال آن سرزمین دور و ناشناخته­ای بودیم که
در درون ما و فراتر از وجود ما قرار داشت.
یکی از تحسین برانگیزترین نویسندگانی که برای نوجوانان می­نویسد؛
آلموند به دستاوردها و موفقیت­های خود قانع نیست و این بهترین
کتاب او در طول این سال­هاست.
جذاب و گیرا... بیش از یک­بار باید خواند.
توانایی دیوید دریافتن خوبی، زیبایی، عشق و راز در تاریکترین جاها،
مسیر پیش­رو را چه برای خودش و چه برای مخاطبانش روشن می­سازد.