از نیمه ی قرن بیستم به این سو، هابرماس اصلی ترین چهره ی روشنفکری سیاسی در آلمان بوده است و علت آن نه فقط نفوذ گسترده ی نوشته های نظری او در عرصه ی علمی و دانشگاهی، بلکه نیز توجه مداوم و عمیق او به مسائل فرهنگ سیاسی آلمان است. اما در این مجموعه ی مقالات، او به جای آنکه استدلال های عام نظری را برای پرداختن به مسائل آلمان به کار گیرد. از تاریخ و تجارب خاص آلمان برای استنتاج در مسائلی جهانی بهره می جوید. او در این مقالات به پیامدهای ابهام آمیز پدیده ی جهانی شدن با تمام پیچیدگی هایش می پردازد و به ویژه با اذعان به وجوه مثبت، بر وجوه منفی این پدیده تاکید می کند؛ به این که آیا دموکراسی مبتنی بر رفاه اجتماعی می تواند در دوره ی پساملی و فراسوی مرزهای ملی دوام یابد و بر بحران های اجتماعی و زیست محیطی فایق آید؛ و وضع حقوق بشر در این دوره ی جهانی شدن چه خواهد بود. یکی از مقالات نیز به مناقشه ی مدرنیته و پسامدرنیته پرداخته، تکوین مفاهیم عقل و عقلانیت در فلسفه و جامعه شناسی مدرن را بررسی می کند.