گزارش مطالعه سازمان ملل متحد در زمینه خشونت علیه کودکان نشان میدهد که بیشترین اعمال خشونت آمیز بر روی کودکان توسط آشنایان و معتمدین آنها از جمله والدین، همکلاس ها، معلمین، و کارفرمایان انجام می شود. این مطالعه همچنین نشان میدهد که این خشونت ها از لحاظ اجتماعی پذیرفته شده و قابل اغماض هستند، گاه توسط قوانین کشوری مجاز شمرده می شوند و یا ریشه در رویه های فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی دارند. خشونت علیه کودکان ارتباط مستقیم با فقر، اعتیاد و ناهنجاری های روانی نیز دارد. به علاوه این خشونت ها می توانند ناشی از ناآگاهی از روش های فرزندپروری مثبت و یا در نتیجه بی توجهی و سهل انگاری باشند.
نویسنده کتاب «خشونت علیه کودکان در ایران» مواردی مانند نوع خشونت علیه کودکان و میزان اعمال و همچنین عوامل آن را در ایران بررسی کرده است.
کتاب «خشونت علیه کودکان» با ارایه تصویری از وضعیت کودکان ایران نشان می دهد که چه خشونت هایی علیه آنان وجود دارد و این خشونت ها به چه میزان بر آنها اعمال می شوند. همچنین پیامدها و آثار این خشونت، عوامل خشونت و ویژگی های آنان نیز در کتاب بررسی شده اند. راهکارهایی نیز برای کنترل این خشونت ارایه شده اند.