در نیمه ی اول عمر (قبل از 35 سالگی) ما غالبا تصور می کنیم زمانی که به واسطه ی کار درست،ازدواج کردن با شخص درست،بچه دار شدن و خریدن خانه به موفقیت برسیم همه چیز جفت و جور خواهد شد.ما فکر می کنیم زندگی مان با این موفقیت ها به ثباتی می رسد که در پناه آن آرامش خواهیم یافت.
اما با ورود به نیمه ی دوم عمر (بین 35 تا 70 سال) از درون حس می کنیم اوضاع روحی مان چندان خوب نیست.حس می کنیم  برخی از انتخاب ها و راه هایی که در زندگی مان رفته ایم و در زمان خودش فکر می کرده  ایم درست بوده است،چندان هم درست نبوده اند.کم کم دوران افسردگی و دلزدگی از زندگی، و مواجهه با تردیدها و دودلی ها فرا می رسند به تدریج با رفتن آدم های دور و اطراف مان، که اتفاقا برخی از آن ها همسن و سال ما هم هستند، درمی یابیم فرصت تنگ است و ما نتوانسته ایم مسیری برای کسب آرامش و حس رضایت در زندگی مان را پیدا کنیم. به تعبیر جیمز هالیس-نویسنده کتاب-در نیمه ی  دوم عمر ماخود را در جنگلی تاریک می یابیم،در حالی که مسیر زندگی مان را گم کرده ایم.
زندگی دومی وجود دارد که بسیار جذاب تر،با نشاط تر و پر معناتر از نیمه ی اول است. وجود احساس های منفی و نامطلوب به شما این پیام را مخابره می‌کند که باید پرونده ی زیستن به سبک نیمه ی اول را کنار گذاشت،چرا که باید سرفصل تازه ای در زندگی اغاز کرد.جیمز هالیس،یکی از چهره های شناخته شده ی جهان در حوزه روانشناسی تحلیلی مکتب کارل گوستاو یونگ،به شما کمک می‌کند تا مختصات زندگی نیمه ی دوم عمری که سراسر با رضایت است را بدست آورید.