برای دومین بار خوندمش و به اندازه دفعه اول دوستش داشتم. همچنان هم پیشنهاد میکنم بخونیدش.

--------------------------------------
4/5

چی میشد همه ی رمانای ایرانی در این حد خلاقانه و منحصر بفرد بودن. داستانی که 6-7 تا راوی مختلف داره ولی هیچ کدومشون انسان نیستن. مثلا داستان رو از دید موزاییک حیاط، چادر یکی از شخصیتا، گردنبند و ... دنبال می کنیم.

داستانی  که در عین سادگی پیچیدگی فوق العاده خاصی داره. پاراگرافِ اولِ فصلِ دو بود که توجه مو خیلی جلب کرد و  چیزی که می خوندم رو نمی تونستم باور کنم، خیلی خیلی منحصر بفرد بود..

سبک نوشتاری و قلم نویسنده هم که عالی، داستان هم که نگم براتون. دیگه چه دلیلی می خواین که این کتابو بخونین؟!