جلال آل احمد با یک گروه 85 نفره، در فروردین 1343 به همراه عده ای از اقوام و دوستان و مسافران راهی سفر حج شد. به گفتة خود هدفش از این سفر به قصد کنجکاوی بود و نتیجة سفرش تجربه ها و ماجراهای ساده و عادی بودند که نوعی مبنای بیداری او شد. او در این سفر پله های عالم یقین را تک تک با کسب تجربه ها طی کرد و دریافت که آدمی یک مجموعة زیستی و فرهنگی با لیاقت های محدود است و هزاران نکته را در سفر به مدینه، بقیع، بیت الحرام، مکه و عرفات و عید قربان و... تجربه کرد، و سفرنامة حج خویش را به صورت کتاب حاضر به نگارش درآورد.