در ادامه‌ی خواندنی‌های سنت‌گرایی، این‌بار در باب فلاسفه و عرفای یونانی ماقبل ارسطو. درباره‌ی اینکه در یونان هم حکمت همان عقل استدلالی نبوده و این پدرکشی افلاطون بوده که عرفان و «زوایای تاریک حکمت» را از فلسفه‌ی یونان جدا کرده. 
فکر می‌کنم برای فهم بهترش خیلی خوب باشه که با خدایان یونان و فلاسفه‌ی ماقبل ارسطو آشنایی‌ای جزئی داشته باشید. من نداشتم و در اسامی کمی گم شدم. پارمنیدس و زنو و آپولو و اورفئوس و ... ولی به‌نظرم برای فهم کتاب بیش از این باید با سنت‌گرایی آشنا باشید. 
در خواندن این کتاب مرتب یاد رنه گنون و سیطره‌ی کمیت می‌افتادم.  
خیلی از قسمت‌های کتاب استعداد تبدیل‌شدن به کلمه‌ی قصار را دارد. و این از همان جمله‌ی اول شروع می‌شود: «اگر بخت یارت باشد، در بعضی از مراحل زندگی به بن‌بست کامل خواهی رسید.»
ترجمه چنگی به دل نمی‌زنه. به‌نظرم کار ترجمه را خانم شراره معصومی انجام داده، چون در سه مقدمه‌ای که بر کتاب نوشته شده، مقدمه‌ی دکتر نصر و خانم سیدجوادی و مقدمه‌ی مترجم، خانم دل‌آرا قهرمان، هیچ اسمی از ایشون آورده نشده. حداقلش این بود که خانم قهرمان باید از مترجم دیگر کتاب، خانم معصومی، اسم می‌آورد. (این همه تاکیدی که روی ترجمه‌ی کتاب‌ها می‌کنم خودم را هم داره اذیت می‌کنه. محتوا را بچسب داداش.) اینکه کلمه‌ی 
incubation
را هم به همین صورت انگلیسی در متن آورده‌اند جالب نیست. یک‌جور راحت‌کردن کار خود است. به‌هرحال، کتاب نیاز به ویراستاری هم دارد.