خیلی سال پیش این کتاب رو خوندم ، شاید حدودا سال ۸۹ اینا ولی یادمه یکی از کتاب هایی بود که نمیتونستم زمین بذارم.
حتی موقع غذا خوردن هم به این فکر میکردم که زود تموم کنم و برم سراغ خوندنش.
داستان به شدت گیرا و پر از تعلیق بود و ماجراجویی .
داستان دو شخصیتی بود که یه سفر به آمازون میرن و گیر یه قبیله ای میفتن که همه زنهای وحشی هستند .
تقریبا تمام کتاب پر از اتفاق و هیجانه. 
البته نمیدونم اگر با دید امروزم بخونم باز هم همینقد برام جذابیت داره یا نه ولی توی اون سن ۱۷ سالگی خیلی دوستش داشتم.
الان اینقد کتاب نخونده دارم و از طرفی هم اینقد کتاب مهمی نیست که بخوام وقت بذارم و دوباره بخونمش اما شاید یک روزی رفتم و دوباره خوندمش تا ببینم با دید امروزم چطور کتابی یه.
ولی به نظرم اگر دنبال هیجان و قصه و تعلیق هستید حتما سراغ این کتاب برید که میتونه شبهای بلند زمستون تون رو کاملا پر کنه.
قلم منوچهر مطیعی هم که اصلا احتیاج به تعریف نداره.