تعریف فلسفه تحلیلی دشوار است، زیرا آن قدر یک تئوری خاص نیست، بلکه ترکیبی آزاد از رویکردها به مسائل است. علاوه بر این که پیوندهای محکمی با علم گرایی دارد - این تصور که فقط روش های علوم طبیعی باعث پدید آمدن دانش می شود - همچنین با متفکران بزرگ و مسائل فلسفی گذشته پیوندهای انسانی دارد. علاوه بر این، هیچ ویژگی واحدی فعالیت فیلسوفان تحلیلی را مشخص نمی کند. اوروم استرول که از این مشکلات نترسیده است، به بررسی "شباهت های خانوادگی" بین آن نژاد تأثیرگذار متفکران معروف به فیلسوفان تحلیلی می پردازد. با این کار، او با هدف از انجام فلسفه دست و پنجه نرم می کند: فلسفه چیست؟ وظایف آن چیست؟ اگر جزو علوم طبیعی نباشد، قرار است چه نوع اطلاعات، اشراق و فهمی ارائه کند؟ کتاب استرول که آغشته به وضوح، سرزندگی و پیچیدگی فلسفی است، تصویری تلفیقی از تحولات اصلی در منطق، فلسفه زبان، معرفت شناسی و متافیزیک در قرن گذشته ارائه می دهد. این کار را با تمرکز بر تک تک متفکرانی انجام می دهد که ایده هایشان بیشترین تأثیر را داشته است.موضوعات اصلی در فلسفه تحلیلی قرن بیستم عبارتند از: • نوآوری منطق ریاضی توسط گوتلوب فرگه در پایان قرن نوزدهم و توسعه مستقل آن توسط برتراند راسل. تأثیر پیشرفتهای علم بر جهان فلسفه و اهمیت آن برای درک آموزههایی مانند پوزیتیویسم منطقی، فلسفه زبان، فلسفه ذهن، و ماتریالیسم حذفی. امتناع متفکرانی چون ویتگنشتاین، مور و آستین از تلقی منطق به عنوان زبانی ایده آل و برتر از زبان های طبیعی.