دوگانگی ذهن و تن، که دکارت به مدد آن با چنان مهارتی پی به شناخت ما می برد و بنیاد معرفت شناختی کهن را دیگرگون می کند، اکنون بیشتر به زندان می ماند تا پارادایمی مشکل گشا. کوشش سراسر عمر دکارت وقف توجیه و توصیف یگانگی در عین بیگانگی ذهن و تن و بیگانگی در عین یگانگی این دو جوهر شد. ولی قدر مسلم آن است که نیندیشیدن درباره ی آن محال می نماید. چه بخواهیم چه نخواهیم، دکارت را باید آغازگاه کوشش برای فهم خودمان و نسبت مان با جهان قرار دهیم؛ زیرا هر چند با ظهور دکارت مشکلاتی رو می نماید، نیز ممکن است فلسفه ی او راه حل هایی برای بسیاری از مشکلات در بر داشته باشد.