باری با نوجوانان یک محله از تهران کلاس تئاتر داشتم. نمایش ما درباره ی مرگ بود. بچه ها شاید 15 سال داشتند شاید کمتر. یادم می آید که اسم نمایش هم داخلش کلمه قبر را داشت. یکی از ریش سفید ها این نمایشنامه را دست بچه ها دیده بود و گفته بود : "این حرفا چیه برای شما میگن؟! به جای اینکه از زندگی بگن از مرگ حرف میزنن. وای بر این جماعت زنده کش مرده پرست"
بچه ها با مرگ روبرو هستند. بخواهند یا نخواهند. حرف زدن از مرگ خیلی خوب است اتفاقا باعث می شود دیدگاه درستی نسبت به مرگ شکل بگیرد ولی شاید آنقدر ها هم مسئله ی ساده ای نباشد. جالب است که در این متاب تلقی های مختلف بچه ها در سنین مختلف از مرگ تبیین می شود. واقعا خواندنی و زیباست.