ژیژک با بی شمار راه های گوناگون، در جست و جوی هستی شناسی ای است مبتنی بر ایده های ناتمامیت و عدم انسجام، و استلزامات شگرف اجتماعی، روان کاوانه، و سیاسی ای که از پی روابط میان ما در مقام سوژه ها و جهانی که در آن زندگی می کنیم نمودار می شوند. در مصاحبه ای به سال 2007، او ران? مرگ را «نه به مثابه امری زیست شناختی یا هر چیزی دیگر، بلکه به عنوان اختلال و ساختاری هستی شناختی تفسیر می کند که چیزی را تغذیه می کند که ایدئالیسم آلمانی آن را منفیت می نامند».