فیشته در فضای فلسفی ما حتی اگر فیلسوفی نا آشنا نباشد، دست کم فیلسوفی است که آن چنان که باید و شاید مورد توجه قرار نگرفته است. علت شاید عظمت دو فیلسوفی باشد که پیش و پس از او در عرصه ی فلسفه ی آلمانی پیشگام بودند و بر وی سایه افکندند: کانت و هگل. شاید هم غموض گاه بیزار کننده ی پاره ای از آثار مشخصا فلسفی او مزید بر علت شده باشد. با وجود این، علت این غفلت هرچه باشد، مطالعه ی آثار او هر خواننده ای را متقاعد می کند که با فیلسوفی اصیل رو به روست، اندیشمندی طراز اول و موسس که اگرچه، همچون هر فیلسوف اصیل دیگری، بر میراث فیلسوفان پیش از خود (در این مورد، عمدتا کانت) تکیه می کند، به هیچ وجه به آن ها قناعت نمی ورزد و به راه خود می رود.