.
.
حالا با این خط کش مستقیم  ، ناراست ها معلوم می شود . بعد می بینی اینجا خطکش فقط در همین جسمیت خط کش راست است ، در واقع هر چیز و کس ، راست نیست ، می خمد جایی ، جایی سمت راستی می گیرد و جایی چپی و هیچ کدام مطلق نیست  .
حالا ببین یک نامه چه کاری دستم داده . پاره اش کنم جایی جنایتی را محو کرده ام که دروغ است یقینن . پاره اش نکنم ، ادامه پیدا می کند ، بحثی بی معنا . خود معنا هم همه اش بی معنا نیست ، در بی معنایی اش .
ادامه هم بدهم ، ادامه یعنی نه قطع . تمام هم بکنم همین جا یعنی ناتمام هم .
.
.

" علیمراد فدایی نیا "