" جاده را واقعا دوست دارم چون همیشه در حیرتی که انتهایش چیست " این همان جمله ای بود که مرا مجبور کرد نزدیک چهارصد صفحه کتاب را بخوانم و از تک تک صفحاتش لذت ببرم . کتابی که داستانش شاید خیلی دور از ما نبوده است و هر کدام از ما بارها از تلویزیون قصه های جزیره را دیده بودیم . داستانی که مدت محدودی از زندگی چند نوجوان را در جزیره ی پرنس ادورد روایت می کند.

کتاب قصه های جزیره، دختر قصه گو، نوشته ی ال. ام. مونتگمری کتابی است که تمام رویدادهایش خواننده را به دنیای چند نوجوان می برد که با ماجرا های متفاوتشان شگفت زده می شود. داستان از جایی شروع می شود که فلیکس و برادرش مدتی به جزیره پرنس ادورد سفر می کنند و دنیای قصه از اینجاست که شروع می شود. فصل های کتاب هربار خواننده را با خود به دنیای دردسر ها و ماجرا های هر یک از آنها می برد و کاری می کند تا هم با آنها اشک بریزی و هم با آنها خوشی را تجربه کنی. ظاهر کتاب شاید بیشتر به رمان های قدیمی بخورد و بار اول کمی از اشتیاق خواندن کاسته شود اما داستان با اوجی که از فصل دوم می گیرد کاری می کند که خواننده تا آخر مسیر با او همسفر شود.

توصیفات این کتاب جوری بود که می شد تصور کرد دقیقا خانه آنها چطور بوده است و با اینکه این کتاب ترجمه شده بود اما اصل و پایه کتاب همچنان استوار بود و بسیار طبیعی جلوه می کرد. اینکه نویسنده بتواند خواننده را در کتاب غرق کند و با توصیف و شخصیت هایش، کتابش را در ذهن خواننده ماندگار کند واقعا کم چیزی نیست! اینکه دختر قصه گو جزو شخصیت هایی باشد که بیشتر از نام کتاب در ذهن خواننده حک شود هم چیزی نیست که بشود به راحتی از آن گذر کرد. دیالوگ های کتاب هم طبیعی بودند و هر آنچه شخصیت ها می دانستند؛ خواننده نیز می دانست. برخی از قسمت های داستان به قدری نفس گیر می شد که انگار کتاب مثل فیلم در ذهنت در حال گذر است و شخصیت ها واقعی هستند. شخصیت پردازی موفق این کتاب هم نکته ای است که بسیار در نوشتار کتاب و کلمه به کلمه آن دخیل است. مانند شخصیت فیلیسیتی که غرور او را می توان حس کرد و در موقعیت های مختلف عکس العمل او را درک کرد. یعنی در شرایط سخت و نفس گیر کتاب رفتار او برای خواننده غیر قابل منتظره نیست اما او هم به اندازه شخصیت های کتاب حرص می خورد.

در آخر اینکه، کتاب به قدری برایم جذاب بود که اشتیاق دوباره خواندن آن را نیز دارم. دلتنگی بستن کتاب را هنوز حس می کنم و می توانم بگویم که قصه های جزیره را بهترین کتابی می دانم که حتی از سریالش هم گیرا تر و بهتر به تصویر کشیده شده است.