انقدر که این کتاب را به دیگران پیشنهاد داده‌ام بعید می‌دانم کتاب علمی‌تخیلی دیگری را برای مطالعه پیشنهاد کرده باشم!
در یک کلمه باید بگم با یک کتاب‌ حال‌خوب‌کن خوب مواجهید. ز مثل زکریا، داستان رنج است و تلخی خاص خودش را دارد اما آن پایان‌بندی کتاب چقدر به من حس خوب داد. چقدر به من امید و توان داد.
جدای از اینکه داستان چفت و بست محکم خودش را دارد و با توصیفات، سبک و لحن خاص خودش و قصه گویی جانانه‌اش دست شما را می‌گیرد و حسابی سرگرمتان می‌کند، درون‌مایه و مضمون داستان هم حسابی در جانتان می‌نشیند.
با اینکه قهرمان داستان یک دختر ۱۷ ساله است و توصیه می‌کنم دختران ۱۵ سال به بالا سراغ این کتاب بروند یا برایشان بگیرید، اما من واقعا با قهرمان داستان همزادپنداری کردم. چقدر آن صحنه نیایش نیمه‌شب جذاب و دراماتیک درآمده است و خبری از تصنع و شعارزدگی در آن نیست.
این را هم بدانيد، رابرت ابراین فقید، کاتولیک بوده است و گرچه مسیحیت پولسی تا شیعه اثنی‌عشری خیلی راه دارد اما رنگ و بوی دینی در کتاب موج می‌زند و این حس خوبی به آدم می‌دهد.
در کل توصیه می‌کنم حتی اگر علمی‌تخیلی دوست ندارید، حتی اگر پسر هستيد و از قهرمان دختر خوشتان نمی‌آید، حتی اگر رمان ترجمه دوست ندارید سراغ این کتاب بیایید. ضرر نمی‌کنید.
          

            اون قدری که دوست داشتم پساآخرالزمانی نبود، داستان بدی نبود ولی چیزی نیست که به کسی توصیه‌ای برای خوندنش کنم. سیر داستان رو خیلی سریع تموم کردم و از اونجا که این آخرین کتاب نویسنده بوده و پایانش رو (همونطور که در مقدمه گفته شده) بازماندگانش از طرح اصلی نوشته‌ان، بهش فرصت خونده شدن رو دادم.