این کتاب بر تمامی آثاری که در نقد و تفسیر نیچه نوشته شده است، تفوق و ارجحیت دارد» سخنی است که توماس مان در وصف کتاب حاضر، اثر والتر کوفمان نوشت. کوفمان سه نقاب بر چهره ی نیچه می بیند: فیلسوف، روان شناس و دجال.  آنان که از روی بغض بر نیچه خشم گرفتند و ملحدش خواندند، آنان که از روی حُب اما از ظن خود یار او شدند و حرف خود را بر زبان نیچه گذاشتند، آنان که آثارش را نخوانده به تفسیر افکارش کوشیدند و عاقبت، آنان که او را دیوانه انگاشتند، در دایره ی سخن و نقد والتر کوفمان قرار می گیرند و او منصفانه و محققانه نظرات هر یک را به ترازوی داوری می کشد. کوفمان، خواننده ی کتاب خویش را دعوت می کند که نیچه را باید در نوشته هایش، در تمامی نوشته هایش، خواند و دید. از نظر او کتاب های نیچه از همان نخستین اثر تا آخرین آن ها، در هماهنگی و استحکام کامل قرار دارد. از نظر او، نیچه ادیب ترین فیلسوف جهان معاصر است.»