یک جنایی ایرانیِ درجه‌یک!
پرونده کارآگاه عاشق، به نوعی ادامهٔ رمان قبلی مهام میقانی است. قهرمان داستان، بازرس نقیبی که عضو رسمی آگاهی نیست، دوباره به کمک سرهنگ مسبوقی آمده تا معمای پرگره قتل‌های زنجیره‌ای عباس‌آباد رو باز کنه.

یک رمان پر از تعلیق، ضربآهنگ فوق تند و شخصیت‌پردازی‌های درجه‌یک.
به قدری پرکشش است که هفتصد صفحه رمان رو نمی‌توانید بیشتر از دو سه روز طولش بدهید و به خودتان می‌آیید و می‌بینید که چند ساعت است پای کتابید. در روزهایی که از بیخوابی رنج می‌بردم، نتوانستم که از کتاب دست بکشم و تا نصفه‌های شب درگیرش بودم.
کتاب حتما برای نوجوان توصیه نمیشه
و
البته که یک کلاس رمان‌نویسی محشر است!

بی‌صبرانه منتظر ماجراهای بعدی ابراهیم نقیبیِ ساکن سیدخندان هستم!
        

          به عنوان کسی که داستان‌های پلیسی دوست دارد برایم خیلی جالب بود که صد صفحۀ اول یک داستان تالیفی را خیلی راحت خواندم. داستان حدوداً شش صد صفحه است و با خودم فکر می‌کردم در ادامه چه کارهایی خواهد کرد. خیلی در روند مچ گرفتن هم نبودم که گاف‌های کتاب برایم دربیاید. پس از خواندنش لذت بردم. البته گره‌گشایی آخر و چند صفحۀ پایانی اذیتم کرد چون دوست داشتم یک داستان خوب یک پایان خوب هم داشته باشد اما انگار نویسنده یک‌هو زده بود تو دل عقدۀ کودکی و داستان‌های ملودرام تلویزیونی. دقیقاً جایی که قاتل زیادی حرف می‌زند. انگار نویسنده نتوانسته سرنخ‌ها را به هم وصل کند و حالا از زبان شخصیت با ما حرف می‌زند. با این حال به عنوان یک داستان ایرانی ارزش خواندن دارد. مخصوصاً برای کسانی که تهران زندگی می‌کنند یا با فضای عباس‌آباد آشنایی دارند خواندن رمانی که بیخ گوشمان می‌گذرد خیلی باحال است. البته این را اضافه کنم که نویسنده نتوانسته از این فرصت استفاده کند و شهر خیلی هم در داستان پررنگ نیست.