هنریک ایبسن، نمایشنامه‌نویس و سرایندهٔ نروژی، زادهٔ سالِ 1828، از بزرگ‌ترین ستاره‌هایِ سپهرِ هنر و اندیشهٔ همهٔ زمان‌هاست.او در «پایه‌های جامعه»، نخستین نمایشنامه از نمایشنامه‌های مدرن خود، یکی از بزرگانِ جامعه را به نمایش می‌کشد، از آنانی که سرمایه دارند: می‌توانند پا تا آن سویِ مرزهای آب و خاکِ خود دراز کنند، بیاموزند و به زادگاهِ خود برگردند تا آن را به فروغِ پول و دانش و توان و زبان و روی و بویِ خود روشن کنند و یکی از «پایه‌های جامعه»، یا به زبان دیگر، از کسانی شوند که اگر شانه از زیرِ بارِ جامعه کنار کشند، جامعه درمانده و زمین‌گیر می‌شود.ایبسن در این نمایشنامه سخنان بسیاری دربارهٔ بزرگانِ جامعه و پیچیدگی‌های درونی و روانیِ آن‌ها و نیز زمانهٔ بزن و برویِ سرمایه و ناهمسازی‌های درونی آن دارد.