و اما خانه زویا:
میشه گفت این نمایشنامه‌ی بولگاکف نسبت به آثار دیگه تالیفی که داره بیشتر به واقعیت شبیه و فقط اومدن یک کاراکتر ایوان مخوف از گذشته باعث به وجود اومدن المان خیال و فانتزی می‌شه که البته این شخصیت حضور چندان مهم و طولانی نداره.
نمایشنامه بر پایه مهاجرت و مهاجرین نوشته شده و از مشکلاتی که این اشخاص دارند در نمایش حرف زده میشه.
بدون شک بولگاکف از سیاست جدا نیست در این نمایش هم المان‌های سیاسی زیادی قابل مشاهده هست مثل اینکه هر شخصیت بعد از معرفی خود اعلام می‌کنه که جزو حزب نیست.
 نکته جالب دیگه وجود شخصیتی هست که به مورفین اعتیاد دارد اعتیادی که خود بولگاکف هم داشته و داستان معروف مورفین رو بر اساس زندگی واقعی خودش نوشته.
کاراکتر زویا برای من تا حدودی شبیه هدا گابلر ایبسن بود شاید شباهت های زیادی در جزئیات نداشته باشن اما در کلیات میشه گفت هر دو زن خودخواه و خودپسندی هستن که فقط به فکر منافع خودشون بودن البته میشه گفت زویا در مواردی لطافت داره که هدا گابلر اصلا نداشت.