تولستوی در خاطرات خویش می نویسد که این داستان در واقع حاصل اندیشه هایی است که افراد مختلف به صورت پرسش و یا مشکل از طریق نامه و یا حضوری با او در میان گذاشته اند.داستان سونات کرویتزر در واقع جمع بندی تجربه های زندگی خانوادگی و زناشویی تولستوی نیز هست، لیکن از خود نویسنده و همسرش گرفته تا تزار و کلیسا همگی با این کتاب همچون فرزند ناتنی برخورد کردند. خود تولستوی در نامه ای به دوستش چرتکوف نوشت: زنم دیروز از پترزبورگ بازگشت. او در آنجا با تزار ملاقات کرده و راجع به من و نوشته هایم صحبت کرده است کاملا بیهوده.تزار قول داده است که اجازه انتشار سونات کرویتزر را صادر کند البته من اصلا از آن خوشحال نیستم چرا که در این داستان چیز کثیفی وجود دارد. این داستان و هر یادآوری نسبت به آن برایم نفرت انگیز شده است. آن چیز کثیف همان حقیقتی است که وجود دارد ولی انسان ها معمولا از بیان آن سر باز می زنند و یا ترجیح می دهند آن را به روی خود نیاورند. این حقیقت پیش از آنکه پاسخ باشد پرسش است اگر چه به احکامی منجر می شود که نمی توان آنها را تعمیم داد...