بسم‌الله
«ریزبین لعنتی»
اولین رمانی که از چخوف خواندم. توصیفات چخوف از سفر(در دشت) بسیار دقیق بود، معلوم است از تجربه های خود به طور کامل برای تصویرسازی استفاده کرده. آنقدر دقیق بود که من تک  تک مکان های توصیف شده را در ذهنم دیدم، بوییدم و شنیدم.
زندگی های افراد مختلف زیادی را به بهترین شیوه و با کمترین جملات بیان کرده بود( منظور این که توانسته بود زندگی تعداد زیادی شخصیت را  در ۱۳۰ صفحه بگنجاند).
گمانم اگر با فرهنگ روسیه بیشتر آشنا بودم به همان میزان احساس نزدیکی بیشتری با اثر میکردم ‌.
کتاب با اینکه چاپ هفتم بود ولی در جای جای کتاب ایرادات نگارشی دیده می‌شد، ترجمه هم معمولی بود. 
نویسنده در این اثر : ⭐۴
مترجم در این اثر: ⭐۳

        

          دشت بیشتر از اینکه داستانی با اتفاقات بزرگ باشه، یه حس، یه فضا، یه جریان از زندگیه. چخوف توصیف‌هایی طولانی و شاعرانه از طبیعت و آدم‌ها داره، انگار که دشت یه شخصیت زنده‌ست. داستان درباره یه پسر جوونه که برای کار پیش دایی‌ش می‌ره، سفرش از خونه تا دشت یه جور گذر از کودکی به دنیای آدم‌بزرگا رو نشون می‌ده.

چیزی که تو دشت مهمه، اتفاقات نیست، بلکه حال‌وهوا، رشد شخصیت، و اون حس تنهایی و جستجوی معناست. طبیعت توی این داستان فقط یه پس‌زمینه نیست، بلکه چیزی زنده‌ست که آدم‌ها رو تحت تأثیر قرار می‌ده. چخوف با جزئیات زیاد نشون می‌ده که چطور مکان‌ها، صداها و حتی سکوت، روی ذهن و احساسات آدم‌ها اثر می‌ذارن.

کتاب خیلی درگیر کننده نیست و چخوف آثار خیلی بهتری هم داشته.