اگر ترجمه های موجود در کتابخانه ها، تنها راه مواجهه ما با نمایش نامه های خارجی باشد، در این صورت درک و دریافت مان از تاریخ ادبیات نمایشی، ناکامل و مجازی خواهد بود، که این تاریخ چیست مگر سیر متون نمایشی که هر یک به دوره ای تعلق دارند و به جغرافیایی. در ایران بسیارند نمایش نامه هایی که ترجمه شده اند درحالی که نه مهم بوده اند و نه در میان آثار نویسنده شان جایگاهی داشته اند. بسیارند نمایش نامه هایی که چنان در سیر ترجمه تحریف شده اند و تغییر شکل یافته اند که استناد به آن ها تنها ما را به تاریخی جعلی از ادبیات نمایشی می رساند. بسیارند نمایش نامه های جریان ساز که از سیر ترجمه های متون نمایشی جامانده اند، آثاری که به هر دلیلی دشواری متن، ناهمخوانی با گفتمان سیاسی دوران، فقدان مترجم برای برخی زبان ها و... ترجمه نشده اند و عدم ترجمه شان بیش از همه، دانشجویان تئاتر را با معضلی جدی روبه رو کرده است. سال هزار و نهصد و پنجاه مرز تاریخ نگارش آثاری قرار گرفته که در این مجموعه  جای گرفته اند و دیگر آن که اهمیت نمایش نامه  در تاریخ ادبیات نمایشی جهان، دلایل دیگری را هم در برمی گیرد. مقاله ی تفصیلی پایان هر نمایش نامه، در واقع توضیح اهمیت هر اثر خواهد بود.