در مرداد ۱۴۰۴ دیوان اشعار رودکی رو خواندم.

عبدالله جعفر بن محمد رودکی سمرقندی زاده اواسط قرن سوم هجری قمری که البته تاریخ و سال تولد دقیق او مشخص نیست یکی از شاعران ایرانی دوره سامانی در سده چهارم هجری قمری هست و همچنین استاد بعضی از شاعران قرن چهارم هجری قمری در ایران.

رودکی را خیلی ها به نابینا بودن میشناسند،
اما درست مشخص نیست که او از کودکی نابینا بوده و یا در بزرگسالی نابینا شده است.
خیلی ها معتقدند که ممکن نیست که رودکی از بدو تولد نابینا بوده باشد چون در شعر هایش طوری طبیعت رو وصف کرده که حتی برای افراد بینا هم دشوار است.

او در روستایی به نام بَنُج رودک در ناحیه رودک در تاجیکستان امروزی در نزدیکی سمرقند به دنیا آمد.
رودکی رو به عنوان پدر شعر پارسی می‌میشناسند.

رودکی در همان آغاز جوانی اش به دعوت وزیر سامانیان به دربار سامانیان رفت و شاعر ندیم نصربن احمد بن اسماعیل یکی از پادشاهان سامانیان شد و از این راه دارای ثروت زیادی شد.

علت اسم رودکی هم یکی دیگر از چیزهاییه که کاملا مشخص نیست و درموردش نظر های گوناگونی داده میشه.
عده ای می‌گویند چون رودکی ساز رود میزده اسمش شده رودکی
و عده ای دیگه می‌گویند چون در روستای رودک به دنیا اومده.