«ذکر مزامیر» مجموعه سمفونی ‏های موسیقی است که در قالب شعر تجسد یافته است. 

 حافظ ایمانی در گفت‏وگویی ذکر کرده است: «به دلیل اینکه موسیقی یکی از دغدغه‏هایم است، نگاهم گرایش موسیقایی دارد و در اشعارم نیز تاثیرگذاشته است.» این شاخصه‏ای است که در اشعار این شاعر و مجموعه شعر «ذکر مزامیر» بسیار نمود دارد. در این سال‏ها تعدادی از شاعران خراسانی شیوه و زبان خاصی را در شعر پیش گرفته‏اند که به روایت مصطفی محدثی خراسانی این جریان به «مکتب مشهد» شهرت یافته است. بارزترین ویژگی این جریان غلبه عنصر موسیقی بر سایر عناصر شعری از راه تکرارها، همنشینی هم‏آواها و پررنگ بودن موسیقی کناری و همچنین استفاده فراوان از آرایه‏های تلمیح و تضمین است. حافظ ایمانی را اگر به صراحت نتوانیم پیرو «مکتب مشهد» بنامیم به قطع می‏توان گفت که از آن متأثر است. در شعر ایمانی، موسیقی غلبه چشمگیری بر دیگر عناصر دارد، به طوری که آنچه پس از خواندن این شعرها نصیب مخاطب می‏شود و به یادش می‏ماند طنطنه و سمفونی تکرار کلمات و عبارات و همنشینی آواها و قرینه‏های لفظی است.
آرایه‏های تلمیح و تضمین نیز در شعر حافظ ایمانی بسیار چشمگیرتر از دیگر آرایه‏ها مورد استفاده قرار گرفته و این شعرها لبریز از نام‏ها، نشانه‏ها، اشاره‏ها و روایت‏های تاریخی، مذهبی و عرفانی است و همچنین تضمین‏های فراوانی نیز از متون مقدس و متون ادبی در آن وجود دارد.