تهران در آستانه ی انقلاب در چه وضعیتی قرار داشت، مشکلات اصلی و علل آن کدام بود؟ «شورای نظارت بر گسترش شهر تهران» در گزارشی در سال 1356 به این پرسش ها پرداخت. تهران ـ 56 نسبت به توسعه ی نامتوازن، تعمیق نابرابری و کم اثری سیاست های موجود هشدار می دهد و بر لزوم تغییر در الگوی توزیع ثروت در سطح کشور و چگونگی سازماندهی نظام مدیریت شهری تأکید می کند و تصویری از آینده ی تهران را در صورت تداوم روندهای جاری برابر خواننده می گذارد. اکنون که چهل سال از انتشار این گزارشِ فراموش شده می گذرد، شهر تهران همچنان با مشکلاتی از قبیل تأمین درآمد پایدار، نظام حکمرانی شهری متناسب با تحولات شهر و تنزل کیفیت زندگی مواجه است. نویسندگان گزارش معتقدند مشکلات تهران راه حل بوروکراتیک ندارند و به صراحت اعلام می کنند که برنامه ریزی، امری سیاسی است و راه حل را باید در مشارکت واقعی مردم، توسعه ی نهادهای اجتماعی و تغییر سیاست های کلان و درپیش گرفتن توسعه ی متوازن جست وجو کرد.