آنک شکوه عقل را می چشیم،و شگفتی ما را از خود بی خود میکند،و از سر حیرت میپرسیم:ای عقل!از کدامین تباری که هیچ نشانی از هیچ تباری نداری؟چیستی؟و کیستی؟که در یک موقعیت،بی هیچ میانجی،بی هیچ ایرنگ و بی هیچ نیرنگ،همه مرزها  و حصارها را بر میداری و در هم می شکنی،و همه شرط ها و بندها را میگسلی،و قانونی مطلق و جاوید را در می یابی و تقریر و تصدیق میکنی؛و بر پایه آن،فرمانی بی شرط و بی حد برای کائنات دارای خرد و اراده صادر میکنی.و بدین شیوه شگفتی انگیز،قانون اخلاق را که قانون خدااست،در جهان آشکارمیسازی؛گو اینکه از آن سرپیچی شود و حتی شماری از افراد بشر برای خذف آن و یا تحقیرش نظریه بپردازند.اما تو ای نیک و ای نیکو کردار!هیچ گاه از فرمان به نیکی پس نمی روی.و هر چند همه ی قوه های ادراکی و غریزی بر ضد تو بشورند،هرگز نمی پذیری که قانون اخلاق برای هیچ سود یا صلاحدید مشروط و محدود گردد.