مدتی از مطالعه ی این کتاب میگذرد و من تازه قصد نوشتن یک سری نکته بر این کتاب را دارم.
حقیقتش این کتاب رو خود آقای نبوی به خانواده هدیه داده بودند و تقریبا ۱۰ ماه پیش که من علاقه مند شده بودم بیشتر از تاریخ مشروطه ی ایران بدانم سراغ قفسه رفتم و این کتاب رو پیدا کردم.
در کتاب های آموزش و پرورش که ما متاسفانه مجبور به خواندن آنها هستیم تاریخ مشروطه و مرگ ناصرالدین شاه خیلی ساده بیان میشود و نمیگویند که میرزا رضا کرمانی (قاتل ناصرالدین شاه) و بابیان دیگر چه تاثیری داشته اند.
بر اساس تعالیم سید علی محمد شیرازی (باب)  ناصرالدین شاه و به طور کلی حکومت قاجار دشمن شناخته و مرگ ناصر الدین شاه بشارتی بوده است.
بعد از تبدیل شدن بابیان به دو فرقه بهاییت و ازلیت هر کدام اولا شیوه ی مقابله ی خود را ادامه دادند و دوما کلا متفاوت از هم برخورد نمودند.
در این کتاب به صورت کلی تفاوت این دو فرقه در تاریخ مشروطه و ... بیان میشود و به طور کلی تاثیر بابیان بر اتفاقات آن دوره نیز بیان میشود.
متن کتاب روان است و بدون دردسر و راحت قابل مطالعه است. توقع من را از توضیح درباره ی تاریخ مشروطه برطرف ساخت و به طور کامل متوجه وقایع شدم.
        

          کتاب سر نخ‌های مهمی از وجوه ضدقاجاری فعالان ازلی به‌دست می‌ده. ایدهٔ مهمی که در کل کتاب جاریه، شیوهٔ نهان‌زیستی و نهان‌نگاری بابی‌ها (ازلی‌ها) است. شیخ هادی نجم‌آبادی، میرزا آقاخان کرمانی، میرزا رضا کرمانی، ملک‌المتکلمین، میرزا یحیی دولت‌آبادی از شخصیت‌های مهم بابی (ازلی) اند که در کتاب راجع‌بهشون بحث شده و شیوهٔ نهان‌نگارانه و نهان‌زیستی‌شون نشون داده شده. هم‌چنین قتل ناصرالدین شاه و انقلاب مشروطه دو رویدادی اند که نویسنده مدعیه با تلاش فعالان بابی (ازلی) اتفاق افتاده. شواهدی هم در باب ارتباط سید جمال‌الدین اسدآبادی (افغانی) با این رویدادها و اشخاص آورده و کلا جایگاه سید جمال و جنبش اتحاد اسلام رو در این میان روشن‌تر کرده.