عصر ویکتوریا، که از بر تخت نشستن ملکه ویکتوریا در سال ١٨٣٧ تا زمان مرگش در سال ١٩٠١ به طور انجامید، یکی از باشکوه‌ترین و انقلابی‌ترین دوران‌ها در تاریخ بریتانیا بود.

به موجب همگامی و همراهی سرخوشانۀ دو قدرت نظامی و صنعتی، انگلستان خود را محق می‌دانست که امپراتوری وسیع و نیرومندی در سراسر جهان بر پا کند که هم قدرت مهیب خود را به رخ بکشد و هم کنترل خود را بر منابع عمدۀ مواد خام حفظ کند. سربازان و ماجراجویان انگلیسی به سرزمین‌های دوردست جهان سرازیر شدند: هند، آفریقا، آسیا و جزایر پراکنده در اقیانوس اطلس، و در اواخر حکومت ملکه ویکتوریا انگلستان در هر گوشه‌ای از کرۀ زمین مستعمراتی داشت و بر یک چهارم مردم جهان حکومت می‌کرد.